რეგიონი
ქეთი ვანის მუნიციპალიტეტის სოფელ მთისძირში ცხოვრობს. სოფელში კიტრისა და პომიდვრის სასათბურე მეურნეობა აქვს, სადაც ოთხი ქალი ჰყავს დასაქმებული. კიტრის სათბური ოთხივეს აჩუქა. როგორც ჩვენთან საუბარში ამბობს სათესლე მასალაც სათბურისთვის თვითონ იყიდა.
ქეთის თქმით, ეს ქველმოქმედება მან ბანკების მიერ სესხების გადავადების შედეგად შეძლო.
"სამი თვე რომ არ მაქვს შესატანი ბანკში სესხი, ამიტომ გადავწყვიტე რომ ჩემს გოგონებს დავხმარებოდი. ხელფასებიც გავუზარდე, მაგრამ მივხვდი, რომ ეს საკმარისი არ იყო. მოსავალი სამ კვირაში მოვა და გაყიდვაშიც დავეხმარები".
ქეთი ახლა 49 წლისაა. 29 წლის იყო, როცა ემიგრაციაში რთული ეკონომიკური პირობების გამო წავიდა. სამი წელი ოჯახში მუშაობდა ბულგარეთში, შემდეგ აზრებაიჯანში ერთი წელი, ბოლო 10 წელი თურქეთში ოჯახის მოხუცის მომვლელად. როგორც ის ამბობს, საუკეთესო წლები მძიმე შრომაში გაატარა.
უცხოეთში რთული სამუშაო პირობების შემდეგ საქართველოში 2016 წელს დაბრუნდა და თავის სოფელში კიტრის სასათბურე საქმიანობას მიჰყო ხელი. საქმიანობაში მიღწეულმა წარმატებებმა უბიძგა სხვებსაც დახმარებოდა და დღეს ბედნიერია, რომ ამის შესაძლებლობა აქვს.
ფოტო: გაეროს ქალთა ორგანიზაცია/თაკო რობაქიძე
"მინდა ის გზა გაიარონ, რაც მე გავიარე" - ვანელმა ფერმერმა კიტრის სათბური თანამშრომელ ქალებს აჩუქა
15:09 / 06.05.2020
"მინდა ჩემმა გოგოებმაც ის
გზა გაიარონ, რაც მე გავიარე", - ამბობს ფერმერი ქეთი
თომეიშვილი, რომელმაც კიტრის სათბური თავის თანამშრომელ ქალებს
აჩუქა.
ქეთი ვანის მუნიციპალიტეტის სოფელ მთისძირში ცხოვრობს. სოფელში კიტრისა და პომიდვრის სასათბურე მეურნეობა აქვს, სადაც ოთხი ქალი ჰყავს დასაქმებული. კიტრის სათბური ოთხივეს აჩუქა. როგორც ჩვენთან საუბარში ამბობს სათესლე მასალაც სათბურისთვის თვითონ იყიდა.
"არ მინდა რომ ჩემს გოგოებს (მის მიერ დასაქმებულებს) რამე
გაუჭირდეთ. რამდენიმე თვით მოგების გარეშე ყოფნა კი მე არ
გამაღატაკებს".
ქეთის თქმით, ეს ქველმოქმედება მან ბანკების მიერ სესხების გადავადების შედეგად შეძლო.
"სამი თვე რომ არ მაქვს შესატანი ბანკში სესხი, ამიტომ გადავწყვიტე რომ ჩემს გოგონებს დავხმარებოდი. ხელფასებიც გავუზარდე, მაგრამ მივხვდი, რომ ეს საკმარისი არ იყო. მოსავალი სამ კვირაში მოვა და გაყიდვაშიც დავეხმარები".
ქეთი ახლა 49 წლისაა. 29 წლის იყო, როცა ემიგრაციაში რთული ეკონომიკური პირობების გამო წავიდა. სამი წელი ოჯახში მუშაობდა ბულგარეთში, შემდეგ აზრებაიჯანში ერთი წელი, ბოლო 10 წელი თურქეთში ოჯახის მოხუცის მომვლელად. როგორც ის ამბობს, საუკეთესო წლები მძიმე შრომაში გაატარა.
უცხოეთში რთული სამუშაო პირობების შემდეგ საქართველოში 2016 წელს დაბრუნდა და თავის სოფელში კიტრის სასათბურე საქმიანობას მიჰყო ხელი. საქმიანობაში მიღწეულმა წარმატებებმა უბიძგა სხვებსაც დახმარებოდა და დღეს ბედნიერია, რომ ამის შესაძლებლობა აქვს.
ფოტო: გაეროს ქალთა ორგანიზაცია/თაკო რობაქიძე
მსგავსი სიახლეები
11:32 / 11.10.2024
აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტის
სტუდენტს, საბა ჭეიშვილს, საზოგადოების მხარდაჭერა
სჭირდება.
16:44 / 05.10.2024
"ჩემი ერთი ხმა არაფერს გადაწყვეტს"
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
მასალის გამოყენების პირობები